Zastosowanie hiperbarycznej terapii tlenowej w dziedzinie laryngologii dotyczy przede wszystkim problem贸w zaburze艅 czynno艣ci ucha 艣rodkowego, najcz臋艣ciej nag艂ej g艂uchoty. Dolegliwo艣ci te, spowodowane mog膮 by膰 聽urazem mechanicznym , zaka偶eniem bakteryjnym, wirusowym, zaburzeniem autoimmunologicznym lub naczyniowym.
Kom贸rki czuciowe znajduj膮ce si臋 w uchu 艣rodkowym, nie maj膮 bezpo艣redniego zaopatrzenia w tlen drog膮 naczyniow膮 dlatego s膮 one uzale偶nione od wychwytu tlenu z endolimfy drog膮 dyfuzji.
Tlen podany pod ci艣nieniem, podczas zabiegu HBOT, powoduje 聽zwi臋kszenie ci艣nienia parcjalnego tlenu w uchu wewn臋trznym, to z kolei u艂atwia zaopatrywanie 聽w tlen kom贸rek czuciowych ucha wewn臋trznego. Prowadzi to do poprawy w艂a艣ciwo艣ci reologicznych聽i mikrokr膮偶enia, a w efekcie do optymalnej regeneracji struktur ucha wewn臋trznego.
Wczesne rozpocz臋cie leczenia tlenem hiperbarycznym istotnie poprawia rokowanie pacjenta. Wielokrotnie powoduje nawet ca艂kowite ust膮pienie zaburze艅 s艂uchu.
Aktualnie do leczenia hiperbari膮 tlenow膮 kwalifikuje si臋 nast臋puj膮ce choroby narz膮du s艂uchu:
– nag艂a g艂uchota,
– szumy uszne,
– uraz贸w akustycznych,
– choroby Meniere’a,
– zapalenia ucha zewn臋trznego.